Er was eens een Klein Brabandertje genaamd Phélan the Great... Laat me jullie het verhaal vertellen van hoe ik het portret op maat heb gemaakt van Willeke en Phélan. Toen ik de referentiefoto voor dit portret zag, was ik heel enthousiast om aan dit nieuwe kunstwerk te beginnen. Ik ben dol op Phélan, ik volg hem al een tijdje op Facebook en Instagram. Zoals veel Kleine Brabandertjes of Brusselse Griffons straalt hij een grote persoonlijkheid uit en zijn snoetje is zo schattig. Willeke is de mama van Phélan's eigenaar Nicole, die abstracte kunstenares is..
Compositie en kleurkeuze
Zoals bij elk portret dat ik teken, begin ik met een grondige voorbereiding voordat ik de schildersezel en de pastels klaar zet. Ik bestudeer de referentiefoto en denk na over de best passende compositie en welke elementen best weggelaten kunnen worden. In dit geval heb ik de krant op de bank en de smartphone bij de elleboog, die je in de referentie hierboven ziet, weggelaten. Ik heb de originele foto ook flink bijgesneden door rechts een kleurige deken en vooraan een salontafel met kommen druiven weg te laten zodat de focus gaat naar een lachende Willeke en een trotse Phélan.
De achtergrondkleur is bij voorkeur complementair aan het onderwerp. Hier heb ik gekozen voor een neutrale blauwgrijze kleur met een zweem van groen, zoals op de muur in de referentiefoto wordt weerspiegeld. Er is waarschijnlijk een grasveld of struikgewas buiten het raam. Blauw is ook de kleur van Willeke's trui. En toevallig heeft Phélan's vacht een intens roestbruine kleur. Het donkerblauw van de trui en de donkeroranje tinten zijn ideale complementaire kleuren.
Stap voor stap
De eerste stap in het proces is het aanbrengen van de achtergrondkleur. Hiervoor gebruik ik pastelkrijt en meng ik de kleuren met sponsapplicators op het pastelpapier tot ik het resultaat krijg dat ik zoek, zowel in toon als in waarde. De linkerkant is dichter bij de lichtbron, een raam in dit geval, en moet daarom lichter van waarde zijn dan de rechterkant.
Als dat eenmaal is gebeurd, werk ik geleidelijk van de linkerbovenhoek naar de rechteronderhoek. Dit is om te voorkomen dat de delen waar ik al aan gewerkt heb vlekkerig worden, want pastel is als natte verf die nooit opdroogt.
De ogen brengen het schilderij tot leven
Zoals altijd begin ik graag met de ogen. Door eerst de ogen te tekenen, krijg ik de indruk dat de ziel van het schilderij tot leven komt. Toen de details van het gezicht met pastelpotloden waren aangebracht, heb ik Willeke gevraagd me te begeleiden en me te vertellen waarom ze naar Phélan lacht. Ik kan het goed raden, hij zit daar, nee niet zitten, hij poseert voor de camera en toont zijn welbekende houding.
De volgende stap is Willeke's trui, met de eerste laag donkerblauw pigment aangebracht met pastelkrijt en uitgewreven met sponsapplicators voordat de lijnen in donker- en lichtblauw met pastelpotloden zijn aangebracht. De armleuning is op dezelfde manier gedaan met zachte pastels die de basis vormen en details zoals lichtreflectie, vouwen en stiksels van het leer zijn toegevoegd met potloden. Mijn ringvinger is het perfecte gereedschap om kleurovergangen in kleine gebieden te egaliseren. Voordat ik aan Phélan kan beginnen, teken ik eerst nog de rechterarm en hand van Willeke.
De hond portretteren
Net als bij Willeke, begin ik met de ogen van Phélan, gevolgd door zijn oren en dan zijn neus en het karaktervolle snoetje. En opnieuw voer ik een gesprek met het onderwerp dat ik potloodstreepje voor potloodstreepje creëer. In mijn gedachten hoor ik Phélan zeggen: "Dus u bent de vrouw die de boeken over mijn voorouders heeft uitgegeven? Sommige van de foto's in uw boek lijken inderdaad op mij, maar ze zijn niet half zo knap als ik, weet u. Droegen honden geen kleren in die tijd? Ik hou zelf wel van een stoere jas."
"Ik begrijp wat je bedoelt Phélan. Heb ik de vorm van je knie goed en hoe zit het met je pootjes?" Omdat ik veel foto's van Phélan in allerlei soorten licht heb gezien, weet ik dat zijn vachtkleur een zeer intens gebrande sienna is en ik moet mezelf voortdurend controleren om de lichtreflecties en de schaduwen niet te vergeten. De schaduwen zijn gemakkelijk, want ik hoef er enkel donkergroen over te glaceren, de tegenovergestelde of complementaire kleur, wanneer de roestrode tonen te intens zijn. Voor de licht reflecties gebruik ik veel ivoor en roze. Ja, roze, je zou het niet denken, maar het doet wonderen over sienna tinten heen.
Afscheid nemen
Het kunstwerk afmaken is als afscheid nemen. Ik neem er de tijd voor door links en rechts een potloodstreek toe te voegen. Met samengeknepen ogen controleren of de verhoudingen en waarden kloppen. Er een nachtje over slapen en nog eens te controleren.
Na meer dan 30 uur in stille conversatie met Willeke en Phélan te hebben doorgebracht, zit onze tijd samen erop. Voordat ik mijn handtekening onder het schilderij zet, wil ik er zeker van zijn dat zij tevreden zullen zijn met het resultaat en dat ik alles heb gedaan wat binnen mijn vaardigheden ligt, voordat ik het kunstwerk overhandig. Het is een droevig en vreugdevol moment tegelijk. Ik ben tevreden met het resultaat en toch komen de tranen in mijn ogen. Ik werk altijd vanuit mijn hART.
Tevreden klant
