De glimlach op hun beider gezichten, die blik van vreugde! Dat is wat het voor mij deed, dat is waarom ik dit dubbelportret in pastel wilde schilderen. Toen ik eraan begon wist ik nog niet dat dit geen gemakkelijke opdracht zou worden. Natuurlijk leer ik bij elk pastelschilderij, of het nu een hondenportret of een mensenportret is, iets nieuws. Dat is waar het plezier zit.
Oeps, er ging iets verkeerd
Het gezicht en het haar van de vrouw waren klaar. Voor het eerst sinds ik met pastelschilderen ben begonnen, had ik het hele proces opgenomen met mijn smartphone. Dat filmen was weer een leerproces, kan ik je vertellen. Maar ik was niet blij met het resultaat. Er was iets erg mis met het linkeroog van de vrouw. Dus, een beetje een perfectionist als ik ben, verscheurde ik het papier en besloot om opnieuw te beginnen.
Zoveel beter bij de tweede poging
Ik ben blij dat ik die beslissing heb genomen in plaats van door te ploeteren. De tweede poging is zo veel beter geworden. Hoewel de vele plooien en rimpels rond de ogen betekenen dat het langzaam gaat, ben ik zo veel blijer met dit gezicht. De hals en de kleurrijke ketting zijn bijna te gemakkelijk. Toen ik de originele referentie bijsneed, zorgde ik ervoor dat de ketting in het frame bleef, het heeft zulke prachtige kleuren die mooi contrasteren met de huidtinten.
Kon ze geen ander jasje aandoen?
Ik maak natuurlijk een grapje, maar dat is precies wat iemand schreef in een reactie op mijn work-in-progress foto op Facebook. Het borduurwerk op het jasje heeft geen duidelijk patroon, wat het zowel gemakkelijk als moeilijk maakte om het na te tekenen in pastelpotloden. Het feit dat het nogal willekeurig was, betekende dat ik niet het exacte patroon hoefde te kopiëren, maar het gewoon als richtlijn kon gebruiken. Toch was het een heel minutieus werkje en vergde het veel geduld. Ik ben een hele middag bezig geweest om het stiksel en de plooien in de stof na te bootsen. De ene steek na de andere, in drie verschillende kleuren: de kleur van het garen, de schaduw langs de lichte kant en de schaduw langs de schaduwkant om het meer driedimensionaal te laten lijken. Je mag me een gekke perfectionist noemen, maar ik ben erg trots op het resultaat.
De Tervueren, een populaire Belgische herdershond
Op naar de hond! De Tervueren (ook wel Tervuren genoemd) is als ras een zeer mooie herdershond met een overvloedige dubbele vacht en een zeer elegante bijna majestueuze houding. Het is één van de vier variëteiten van de Belgische herdershond en samen met zijn "broer" de Mechelaar wereldwijd bekend. U kunt meer lezen over de geschiedenis van het ras in het boek The Belgian Shepherd Dog, 125 Years of Illustrated History geschreven door mijn vader Jean-Marie Vanbutsele.
De vele verschillende en vaak donkere aftekeningen op het gezicht van de hond maakten het soms moeilijk om de overgangen natuurlijk te houden vooral daar waar het bleke vaalrood en het donkere vaalrood dat bijna zwart is, elkaar raken. Ik heb vaak mijn ogen halfdicht geknepen om de waarden correct te krijgen. En dan is er nog de haartextuur die vrij moeilijk na te bootsen is op de borst. Op sommige plaatsen is de wollige ondervacht beter zichtbaar dan de gladde lange haren. Ach, ik hou wel van een uitdaging en ik heb de hond om hulp gevraagd om het goed te krijgen. Ja, ik heb in stilte gesprekken met de onderwerpen op mijn ezel. Ik voel me dan meer met hen verbonden en meestal gaat het tekenen vlotter als ik met hen praat wanneer ik een moeilijk deel van het schilderij moet aanpakken.
De afwerking
Na ongeveer 29 uur werk ben ik klaar om het schilderij af te werken. Na een paar extra potloodstreken links en rechts op de vacht van de Tervueren en ik voel dat ik kan beginnen aan mijn gebruikelijke ritueel van afscheid nemen alvorens het portret te signeren. Ik denk na over wat ik van dit kunstwerk heb geleerd. Geduld, zeker! Doorzettingsvermogen, vertrouwen op mijn instincten en zoals altijd werken vanuit het hART.